Nog een klein bommetje...

8 januari 2015
Vandaag staat er een rustigere dag gepland. Intekenen voor zijn vakken en 's middags shoppen met Nick. Nick is ook een International student en komt uit Australië. Ze hadden al contact gehad via Facebook en trekken nu veel met elkaar op, leuk! Het laat ook zien dat het goed gaat met Carlo. Hij kan de dingen veel beter loslaten dan dat ik dat kan. Daardoor kan hij sneller omschakelen na tegenslagen. En dat merk je nu. Heb ik het toch goed ingeschat.. ;-)

Na het shoppen stuurt Carlo een foto van de sneeuw. Hij heeft zijn ogen uitgekeken; de winkels zijn hier elk net zo groot als de Mediamarkt bij ons is, en dan zitten er gewoon tig in een gebouw! Alles is dus echt groter in Amerika...hahahaha! Als bewijs stuurt hij een foto van een fles shampoo die hij gekocht heeft (want vergeten..) en inderdaad: daar kan hij wel een half jaar mee toe!
We kletsen nog even wat heen en weer en dan zeg ik hem gedag en duik lekker onder de wol. Wat voelt het goed om de opgewekte Carlo weer te horen, en wat ben ik trots op mezelf dat ik daar op vertrouwd heb. Hij komt er wel! :-)

En dan krijgt hij ineens bericht van de University wat hem een uitroep ontlokt. "What the f...!!" Iets over dat hij niet voldoet aan de financiële 'requirements' en daardoor niet 'enrolled' kan blijven op de University. Waaaatttt?!? Wat NU dan weer!! Carlo laat weten dat hij even naar het Center for International Students gaat voor uitleg. Afwachten dus...
Een half uur later begint Carlo vrolijk weer een gesprekje met me via Whatsapp, maar rept met geen woord over het bommetje. Wanneer ik daar naar vraag zegt hij: "Oh dat...hahaha. Ik moest gewoon nog een payment doen voor het inschrijven van mijn vakken, meer niet!"
Pppfffffff...ik was al bijna aan het crowdfunden geslagen. Maar het is ook weer zo typisch Carlo dat ik er ook om moet lachen.
Even een bommetje droppen bij je moeder en dan vervolgens vergeten te melden hoe het in elkaar zat... ;-)