6 januari 2015
Uiteindelijk krijg ik om 01.00 uur weer een berichtje van Carlo. Hij is inmiddels ingeschreven en heeft de sleutel van zijn kamer gekregen. Maar de trubbels zijn nog even niet de wereld uit; met man en macht hebben ze geprobeerd om wifi werkend te krijgen op zijn laptop, maar is niet gelukt. Ook pinnen is nog steeds niet mogelijk en zijn creditcard heeft inmiddels ook de limiet bereikt. Dus, zoals Carlo verwoordt: "Ik zit gewoon compleet platzak in de VS!! Ik kan net zo goed weer naar huis komen!" Inmiddels is hij doodmoe en na alle opgedane indrukken kan er niet veel meer bij. Ik kan het me zo goed voorstellen! Maar problemen zijn er om opgelost te worden. Ik duik het internet op om te achterhalen waar hij wel zou kunnen pinnen. Al gauw vind ik een bank waar ze 'Maestro' accepteren, en laat die nou gewoon op de campus staan! Probleem opgelost. ;-)
Probleem nummer 2 is wat lastiger om vanuit hier op te lossen. Het blijkt dat de ID die hij daar heeft gekregen om in te loggen op wifi en het netwerk van de universiteit niet werkt zoals het zou moeten. Zelf noemde hij al de term 'HuskyTech' en dat is ook wat ik vind op de website van St. Cloud University. Het is een technisch hulpcentre voor de studenten en voor zover ik kan zien zijn ze daar heel goed thuis in dit soort trubbels. Dus ook dat komt vast goed.
Maar Carlo is er even 'vet klaar' mee, en ik kan me dat zo goed voorstellen! Eerst al dat gedoe tijdens de reis hier naar toe, daarna volgepropt met informatie in een taal die je uitstekend spreekt maar niet je moedertaal is. Ik geef het je te doen.. Ik voel enorm met hem mee, maar ik heb ook een rotsvast vertrouwen in zijn grote relativeringsvermogen. Maar dat gaat vast pas in werking na 'a good night sleep' en dat is precies wat hij van plan is. Ook al is het nog maar 19.30 uur, hij duikt lekker onder de wol. Morgen is er weer een dag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten