7 januari 2015
De volgende dag blijkt dat mijn 'draadje' met Carlo nog steeds intact is, ondanks de grote afstand. Terwijl ik een beetje loop te rommelen in huis overvalt me zomaar ineens een enorm nerveus gevoel, bijna alsof ik examen moet doen. En ja hoor; een aantal minuten later krijg ik een berichtje van Carlo. Hoe is het toch weer mogelijk...
Hij had heerlijk geslapen, zei hij, maar zodra hij wakker werd overviel gelijk het stressgevoel hem weer. Ik begreep meteen waar mijn gevoel vandaan kwam. Mooi dat zoiets, wat voor mij heel gewoon is geweest al die jaren, ook nog werkt als hij in Amerika zit. ;-)
Inmiddels heb ik uitgezocht hoe je via online banking geld op je creditcard kunt storten, dus het belangrijkste is nu dat wifi gaat werken. Dus hopp...naar HuskyTech!
Aan het eind van de dag (ik lig inmiddels al in mijn bed) krijg ik een berichtje van Carlo via Whatsapp. Yess, ook probleem 2 is opgelost!
Hij heeft een drukke introductiedag achter de rug, veel info en ook weer nieuwe formulieren om in te vullen. Maar het belangrijkste is dat hij zich weer goed voelt. Dan treed automatisch zijn relativeringsvermogen in werking, en dan weet hij zich soms pijlsnel te herpakken. Daar heb ik veel bewondering voor! En nu hij weer online kan is ook het geldprobleem in een paar minuten opgelost. Waar zouden we zijn zonder internet.. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten